پیاز (قرآن)پیاز گیاهی خوردنی با طعمی تند از تیره سوسنیان با نام علمی (Alliumcepa) و از قدیمی‌ترین گیاهان مصرفی آدمی است. ۱ - معرفی اجمالیپیاز، گیاهی خوردنی با طعم تند تک لپه‌ای و از تیره سوسنی و هم خانواده با سیر است. [۱]
فرهنگ فارسی، ص۸۵۹، «پیاز».
در این مدخل از واژه «بصل» استفاده شده است.۲ - پیاز در قرآنمعادل عربی پیاز، «بَصَل» است که شباهت بسیاری به معادل عبری آن دارد. [۲]
دانشنامه جودیکا (Judaica: Onion)
در قرآن این واژه تنها یک بار به عنوان یکی از خوراکیهای درخواستی بنی‌اسرائیل یاد شده است که به جای مَنّ و سَلْوی به خوردن آنها رغبت داشتند:«و اِذ قُلتُم یـموسی لَن نَصبِرَ عَلی طَعام و‌احِد فَادعُ لَنا رَبَّکَ یُخرِج لَنا مِمّا تُنبِتُ الاَرضُ مِن بَقلِها وقِثّائِها وفومِها و عَدَسِها وبَصَلِها قالَ اَتَستَبدِلونَ الَّذی هُوَ اَدنی بِالَّذی هُوَ خَیرٌ اِهبِطوا مِصرًا فَاِنَّ لَکُم ما سَاَلتُم...». این ماجرا در کتاب مقدس نیز آمده است. [۴]
کتاب مقدس، اعداد ۱۱: ۵.
در نوشته‌های ربانی یهود هم بارها به پیاز اشاره شده و خوردن آن، نشانه دوری از خوشگذرانی و قناعت به کم معرفی شده است. [۵]
دانشنامه جودیکا (Judaica: Onion)
۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۲۴۷، برگرفته از مقاله «پیاز». رده‌های این صفحه : پیاز | موضوعات قرآنی
|